Osteokondroz, intervertebral disklerin, eklem kıkırdaklarının, bağların ve omurganın diğer yapılarının deforme olduğu ve inceltildiği kas-iskelet sisteminin dejeneratif-distrofik bir lezyonudur.
Hastalığın nedenleri
Osteokondroz çok faktörlü bir patolojidir; gelişimi bir dış (eksojen) ve iç (endojen) faktör kompleksi gerektirir.
Osteokondrozun dış provoke edici nedenleri şunlardır:
- kas-iskelet sistemi üzerindeki aşırı yükler, fiziksel emek, çeşitli mesleki riskler;
- omurganın mekanik yaralanmaları;
- fiziksel hareketsizlik;
- vücudun keskin kıvrımları;
- düzenli olarak tekrarlanan hareketler (örneğin, aynı omuzda çanta taşımak, başı bir tarafa eğmek vb. );
- yumuşak bir yatakta uyuyun;
- profesyonel sporcuların antrenmanlarının aniden durdurulması;
- iklim özellikleri (oldukça düşük sıcaklıklarda yüksek hava nemi).
Osteokondroz gelişimi için endojen risk faktörleri şunları içerir:
- obezite;
- uzun;
- duruş değişiklikleri;
- omurganın anormallikleri;
- alt ekstremite hastalıkları (düz ayaklar, artroz);
- kıkırdak dokusunun otoimmün lezyonları;
- metabolik bozukluklar;
- çoğul doğumlar, çoğul gebelikler;
- kalıtsal yatkınlık.
Hastalık 35 yaş üstü kişilerde daha sık görülür ancak gençlerde de teşhis edilir.
Osteokondroz türleri
Nörolojik pratikte osteokondroz şu şekilde sınıflandırılır:
Patolojik sürecin lokalizasyonuna göre:
- servikal;
- göğüs;
- lomber;
- kombine (omurganın birkaç bölümünü içerir).
Belirtilerin ciddiyetine göre:
- Aşama I - lifli peridiskal halkada mikro çatlaklar oluşur, çekirdek pulposusunun (diske şok emici özellikler sağlayan plastik bir yapı) yer değiştirmesi meydana gelir. Radyolojik bir değişiklik olmaz ancak kişi etkilenen bölgede ağrı hisseder.
- Aşama II - nükleus pulposusun tahribatı, diskin yüksekliğinde azalma, lifli halkanın hipotrofisi, bunun sonucunda eklem kararsız hale gelir. Ağrı sendromu daha yoğun hale gelir, sinirlerin sıkışması, çıkıntı ve omurların subluksasyonları mümkündür. Hastalığın belirtileri röntgende görülebilir.
- Aşama III - intervertebral diskin yırtılması, nukleus pulposustan fıtık oluşumu. Bu aşama şiddetli ağrı, çeşitli nörolojik semptomlar, şişlik ve iltihaplanma ile karakterizedir.
- Aşama IV - çevredeki dokuların patolojik sürece dahil edilmesi; omurganın etkilenen bölgesi tamamen hareketsiz hale getirilebilir.
Bazen hastalığın ağır evrelerinde klinik bulgular azalır. Bu, omurlar arasında kemik dokusunun büyümeye başlaması ve iki omurun birbirine bağlanmasıyla açıklanmaktadır.
Osteokondroz belirtileri
Hastalığın ana belirtileri ağrı, sınırlı hareket kabiliyeti ve kötü duruştur. Semptomların özellikleri omurganın hasar alanına bağlıdır.
Servikal osteokondroz belirtileri:
- hareketle ağırlaşan, boyunda ateş etme gibi sürekli veya paroksismal ağrı;
- sinir köklerinin sıkışması sonucu boyunda karıncalanma, yanma, parmak uçları;
- boyun kaslarında gerginlik, palpasyonda ağrı;
- baş dönmesi, baş ağrısı, kulak çınlaması, kan damarlarının sıkışmasına bağlı dolaşım bozuklukları nedeniyle göz önünde "yüzen cisimlerin" ortaya çıkması;
- omuz ve boyun kaslarının zayıflığı.
Torasik osteokondroz belirtileri:
- subscapüler ve aksiller bölgeye yayılan göğüste periyodik keskin ağrı;
- göğüs kemiğinin arkasında sertlik hissi;
- nefes darlığı;
- kısmi dokunma kaybı.
Lomber osteokondroz belirtileri:
- sırtın düzeltilmesinin imkansız olduğu sırtın alt kısmında şiddetli ağrı;
- sakrumda, kasıklarda, alt ekstremitelerde ağrı;
- bacaklarda soğukluk, karıncalanma, "sürünme" hissi;
- alt ekstremitelerde kas zayıflığı;
- idrar bozuklukları, cinsel işlev bozuklukları.
Vücudun alt yarısında reflekslerde azalma, hassasiyet kaybı olabilir.
Olası komplikasyonlar
Uygun tedavi olmadan omurlar arası diskler giderek incelir ve omurlar yıpranır. Osteokondrozun ana komplikasyonları bununla ilişkilidir. Bunlar şunları içerir:
- lumbago (bel bölgesinde keskin keskin ağrı);
- spondiloz (omurların tahrip edilmesi);
- omurganın eğriliği;
- omurilik felci;
- omurilik kanalı stenozu;
- sınırlı hareketlilik, kasılmalar, çeşitli parezi ve felç;
- solunum problemleri;
- pelvik organların hastalıkları.
Ayrıca osteokondroz, hastanın sürekli yoğun ağrı yaşaması nedeniyle ciddi psikolojik sorunların tetikleyicisi haline gelebilir.
Osteokondroz tanısı
İlk belirtiler ortaya çıktığında bir nöroloğa veya ortopediste başvurmalısınız. İlk konsültasyonda doktor hastaya şikayetleri sorar, hastalığın ilk belirtilerinin ortaya çıkma zamanını, doğasını ve diğer özelliklerini netleştirir. Daha sonra hastanın duruşunu, kas tonusunu, uzuvlardaki hareket açıklığını ve omurlararası eklemleri değerlendirdiği bir muayene yapar. Doktor ayrıca dokuların hassasiyetini, refleksleri ve vestibüler aparatın durumunu kontrol etmek için çeşitli testler yapar.
Tanıyı doğrulamak ve patolojik sürecin özelliklerini açıklığa kavuşturmak için bir nörolog, aşağıdaki gibi araçsal araştırma yöntemlerini önerebilir:
- Omurganın etkilenen kısmının röntgeni;
- tomografi (manyetik rezonans veya bilgisayar);
- diskografi (omurlararası disklerin boşluğuna bir kontrast maddenin enjekte edildiği röntgen yöntemi);
- miyelografi (subaraknoid boşluğa bir kontrast maddesinin sokulması kullanılarak omurilik beyin omurilik sıvısı yollarının Rg çalışması);
- venospondilografi (omurganın spinöz sürecine kontrastın enjekte edildiği vertebral venöz pleksusların kontrastlı radyografisi);
- Vertebral arterlerin ultrasonu.
Gerekli teşhis önlemlerinin kapsamı, spesifik klinik durum dikkate alınarak doktor tarafından belirlenir. Araştırmanın sonuçlarını aldıktan sonra doktor doğru tanıyı koyar ve en uygun tedaviyi seçer.
Osteokondroz nasıl tedavi edilir?
Tedavinin amacı ağrıyı ortadan kaldırmak, omurilik köklerinin fonksiyonlarını eski haline getirmek ve omurgadaki distrofik değişikliklerin daha da ilerlemesini önlemektir. Bu amaçla, ilaç almak ve kas-iskelet sistemini etkilemek için çeşitli yöntemler dahil olmak üzere karmaşık tedavi gerçekleştirilir.
İlaç tedavisinin bir parçası olarak aşağıdaki ilaç grupları reçete edilebilir:
- ağrı ve iltihabı hafifletmek için steroidal olmayan antiinflamatuar ilaçlar;
- omurgaya kan akışını iyileştirmek için vasküler ilaçlar;
- kas gerginliğini hafifletmek için kas gevşeticiler;
- beslenmeyi iyileştirmek ve diskleri güçlendirmek için kondroprotektörler;
- sinir uçlarının sıkışması nedeniyle iltihabı hafifletmek için kortikosteroidler;
- Sinir iletimini artıran B vitaminleri;
- Akut ağrıyı hafifletmek için lokal anesteziklerle paravertebral blokajlar.
Ayrıca akut aşama dışındaki osteokondroz için aşağıdaki tedavi yöntemleri kullanılır:
- fizyoterapi - hastalığın semptomlarını azaltmayı ve ilaç tedavisinin etkinliğini arttırmayı amaçlamaktadır (ultrason, düşük frekanslı akımlar, mıknatıslar çoğunlukla reçete edilir);
- terapötik masaj, egzersiz terapisi;
- manuel, refleksoloji;
- çekiş - omurları omurganın tüm uzunluğu boyunca eşit bir şekilde dağıtmak için omurganın donanımsal çekişi.
Osteokondrozun karmaşık ve ilerlemiş formları için cerrahi tedavi endike olabilir (örneğin, bir diskin, vertebral arkın veya tüm eklemin kısmen veya tamamen eksizyonu, vb. ).
Önleyici tedbirler
Osteokondroz gelişimini önlemenin ana yolu aktif bir yaşam tarzı sürdürmektir. Nörologlar ve ortopedistler düzenli yürüyüş, yüzme ve sabah egzersizlerini önermektedir. Doğru duruşu korumak, yükü eşit şekilde dağıtmak ve aşırı fiziksel zorlamadan kaçınmak da aynı derecede önemlidir.
Osteokondrozu önlemenin diğer yöntemleri şunlardır:
- bedeninize tam oturan rahat ayakkabılar giymek;
- ortopedik yatak ve yastıkların kullanılması;
- yeterli vitamin içeren dengeli beslenme;
- sırt kaslarını güçlendirecek egzersizler yapmak;
- vücut ağırlığı kontrolü.
Ayrıca düzenli önleyici muayenelerden geçmek ve tespit edilen bozuklukları derhal tedavi etmek de gereklidir. Ve eğer hastalığın ilk belirtileri ortaya çıkarsa, doktorla randevu almalısınız.
Modern bir klinikte deneyimli bir nörolog veya ortopedi uzmanından tavsiye alabilirsiniz. Sağlığınızdan tasarruf etmeyin, yalnızca gerçek profesyonellerle iletişime geçin.